آیا خودارضایی و عفونت تناسبی با هم دارند؟ میخواهیم در این بخش از دانستنی های مسائل جنسی آی آر سوشیال رابطه بین خودارضایی و عفونت را که یکی از عوارض خودارضایی می باشد، بررسی کنیم.
عفونت به حالتی اطلاق میشود که عملکرد طبیعی بدن به واسطه ی میکروارگانیسم ها (تهاجمی یا فرصت طلب) مختل میگردد.
یکی از عفونت های رایج، عفونت ادراری است که مهن ترین علت آن باکتری اشریشیا کلای است که یکی از باکتری های طبیعی بدن است.این باکتریِ مفید بصورتِ طبیعی در روده انسان زندگی میکند و در تولید ویتامین هایی همچون D و K و همینطور پروسه ی هضم نهایی موثر است.مشکل از جایی شروع میشود که این باکتری مفید و طبیعیِ بدن، بدلایل مختلف مثل خروج از روده توسطِ مدفوع و ورود آن به مجرای ادراری، تحریک میشود و در بدن، باعثِ التهاب و عفونت میگردد.
این عفونت در زنان بسیار شایع تر از مردان است.آنچنان که گاها دختر بچه ها به سادگی به این عفونت مبتلا میگردند چرا که لوله ی خروجیِ ادرار یا میزراه (که وظیفه اتتقال ادرار از مثانه به خارج بدن را دارد) در زنان کوتاه تر از مردان میباشد.
عفونت ادراری در مردان میانسال و مسن تر رایج است که یکی از علت های آن بزرگی غیر سرطانی غده پروستات است.
پروستات غده ای در اطراف گردن مثانه است که بزرگی آن باعث بسته شدن راه مثلنه به خارج از بدن شده و همین احتباس ادرار زمینه ی عفونت ادراری را فراهم میکند.
عوامل عفونت ادرار
- عدم تحرک طولانی مدت که باعثِ ایجاد سنگ های ادراری میگردد
- جراحی های سیستم ادراری که ممکن است باعث احتباس ادرار و یا نارسایی کلیه شود
- بیماری دیابت شیرین که بیمار دائما تشنه است و باید آب بنوشد
- ختنه نکردن مردان که به نوعی باعث احتباس ادرار، عدم تونایی فرد در تمیز کردنِ کامل آلتِ خود و در نتیجه ایجاد محیطی مرطوب و آماده ی تکثیرِ باکتری
- بی اختیاری مدفوع که باکتری های بیشتری را به سمتِ مجرای ادرار سوق میدهد
- رابطه های مقعدی که به خروجِ باکتری از روده و نزدیک کردنِ آن به بخشِ ادراری میشود
- عدم رعایت بهداشت در حین رابطه جنسی
نشانه های عفونت های حاصل از خودارضایی
- احساس سوزش ادرار
- تکرر ادرار و یا حسِ ادرار داشتن که در این حالت فرد با وجودِ میل به دفعِ ادرار با ادرار کم و قطره ای مواجه میشود
- درد در قسمت لگن
- خون در ادرار که نشانه ی وجودِ کریستالهای سنگ ادراری و یا ترومای شدید ناشی از احتباس ادرار در مثانه باشد)
- درد کلیه در صورت درگیری کلیه ها (ممکن است در صورت درگیریِ جبران ناپذیر کلیه ها در عفونت های شدید ادراری، فرد به دیالیز نیاز پیدا کند)
- تب و لرز که نشانه ی اصلی عفونت است
- ادرار قطره قطره که در بیشتر مواقع به دلیل بسته شدن راه خروج با عواملی همچون بزرگی پروستات است
آیا خودارضایی واقعاً باعث عفونت میشود؟
بهتر است بدانید که با وجود حرام بودنِ استمناء در دینِ اسلام، این رابطه برخلاف ارتباط با یک یا چند شریک جنسی، هیچ بیماری مقاربتی همجون بیماری های سیفلیس، ایدز و هپاتیت برای شما به همراه ندارد.
با این وجود محققان زیادی در تلاش برای پاسخ به این سوالند “آیا خود ارضایی بی ضرر است؟ قطعا خیر.
خودارضایی بیش از حد چه در زنان و چه در مردان، باعث سوزش و حساسیت پوست اندام تناسلی میشود.در این مواقع ممکن است شاهد قرمزی پوست، لکه های قارچی و یا گاها جوش های ریز در ناحیه تناسلی باشیم
در زنان، استمناء بیش از حد باعث از بین رفتن یا تحریک بافت اسفنجی ناحیه واژینال، کلیتوریس و مجرای ادرار و اعصاب ناحیه کلیتوریس، مجرای ادرار، نقطه G یا نقطه ی تحریک، عضله اسفنکتر و مثانه میشود. در نتیجه، با تحریک شدید مجاری ادراری، درد در حین رابطه جنسی، درد در هنگام خروج منی و درد در ناحیه لگن مواجه میشوند.
در مردان، به التهاب پروستات منجر میشود که به بی اختیاری ادرار می انجامد.
جالب است بدانید که بی اختیاری ادرار در بزرگسالی ناشی از خودارضایی بیش از حد و تحریک مکرر نقطه G یا نقطه ی تحریک در دوران جوانی است.در این حالت است که نیاز به درمانِ اعصاب سیستم ادراری و تناسلی برای درمانِ بی اختیاری ادرار لازم است.
در برخی از موارد، جلق زدن زیاد در مردان باعث شکستگی آلت تناسلی میشود. به این وضعیت به پارگی در تونیکا آلبوژینا اطلاق میشود و زمانی اتفاق می‌افتد که آلتی که راست است به زور خم شود که گاها از اورژانس های جراحی است.
اما باید اشاره کنیم که خودارضایی به تنهایی باعثِ عفونت نمیشود بلکه در صورت برخورد دست آلوده به آلت تناسلی زمینه ی ابتلا به عفونت فراهم میگردد.
لازم است بدانید که مواردی همچون ابتلا به تبخال جنسی در رابطه با خودارضایی تایید نشده است بلکه تنها عفونتی که ممکن است رخ بدهد عفونت های باکتریال است که علت آن را خالی نکردنِ منی بعد از انزال و تلاش برای جلوگیری از خروج منی و یا ادرار نکردن پس از انزال معرفی کرده اند.
درمانِ عفونت ناشی از خودارضایی
در عفونت های ادراری فارغ از هر علتی که داشته باشند، برای تشخیص نوعِ باکتری از روش کشت ادرار استفاده میکنند و سپس بر حسبِ نوعِ باکتری عامل که اکثر مواقع اشتریشیا کلای است، آنتی بیوتیکِ مناسب برای بیمار تجویز میگردد.
