آیا وضو و روزه با خودارضایی (استمنا) باطل می شود؟
دینِ اسلام همواره بر پاکیزگی تاکید دارد.پاکیزگی جسم و روان، توام با یکدیگر. در این دینِ مبارک، برای انجام هر نوع تکلیف واجب و مستحب اعم از روزه و نماز، لازم است که بدن از هر نوع آلودگی پاک شود. از این رو غسل و وضو و تیمم (درصورتیکه فرد به آب پاک دسترسی نداشته باشد) ، برای پاکیزگی جسم و بدن مسلمان سفارش شده است. در اسلام وضو و تیمم فرد را آماده ی حضور در درگاه حق و ادای نماز و عبادت میکند.چنانچه بدن پاک نباشد لازم است که ابتدا بدن را پاک نموده و سپس برای وضو و تیمم و غسل اقدام نمود. در این نوشته قصد داریم بدانیم که آیا خودارضایی باعث باطل شدن وضو و روزه می شود؟
پیشنهاد میکنیم. با بخش دانستنی های مسائل جنسی آی آر سوشیال همراه باشید. پیش از این نیز حکم شرعی خودارضایی را برای شما به صورت کلی شرح داده ایم.
یکی از مواردی که نیاز به غسل دارند، تحریک جنسی و انزال و خروج مایع منی از فرد است.
نگاه به عکس و فیلم تحریک کننده، ملاعبه با همسر یا فرد دیگر در طیِ روابط جنسی یا روابط انحرافی همچون زنا و لواط و استمناء، تخیلات شهوت انگیز و یا حتی فکر محرک نسبت به همسر شرعی ،بازی با آلت تناسلی یا اعضای تحریک پذیر بدن ،همه و همه از مواردی هستند که باعث تحریک جنسی فرد و رسیدن او به ارگاسم می شود.
البته باید دقت شود با وجود آنکه اکثرِ تحریکات به ارگاسم منجر میشود ،اما همیشه ارگاسم کامل و نهایت لذت جنسی حاصل نمیشود.
اما هر گونه تحریکی در مردان که چه به خروج مایع منی منجر شود یا خیر ،و هر گونه خروج منی در زنان جزو آلوده کننده های بدن انسان است و نیاز به غسل دارد.
دقت شود که در زنان رطوبت بدونِ علت و یا عدم خروج منی حتی با وجودِ تحریک جنسی حکمِ جنب ندارد و غسل بر او واجب نیست.
علائم خروج مایع منی
طبق احکام اسلام و نظر مراجع اسلامی ،خروج مایع منی ۳ ویژگی مهم دارد.
اول اینکه مایع با پریدن و فعالیت خارج میگردد.
دوم اینکه در ارگاسم یا اوج لذت جنسی خارج میشود.
و سومین ویژگی اینکه پس از خروج مایع بدن شل میشود و حسِ رضایت در فرد پدید می آید.
پس دقت شود که هر مایعی مایع منی نیست و نماز و روزه فرد را باطل نمیکند.
گاهی ممکن است این سوال نیز برای شما پیش بیاید که آیا خیس شدن زن روزه را باطل می کند؟
حکم ارضا شدن و خروج مایع منی و باطل شدن روزه
ملاعبه ی زن و همسر و تحریک جنسی زوجین توسط یکدیگر حرام نیست ، اما اگر در روزه داری منجر به انزال شود (اگر عمدا به قصد انزال باشد) ، غسل نیز الزامی است.
اگر زنی خودارضایی را یه را به قصد ارگاسم انجام دهد ، اگر منی از او خارج نشود روزه اش باطل نمی شود.اما اگر به خروج منی بینجامد،روزه و نماز باطل است.
شخصی که می داند در صورت خروج عمدی مایع منی، روزه وی باطل می شود و با این حال به تحریک جنسی خود ادامه دهد و یا فردی با او شوخی کند ، روزه اش باطل است و باید غسل انجام دهد، اگر این تجریک به انزال و خروج منی منجر شود علاوه بر قضای روزه کفاره نیز بر او واجب میگردد اما اگر منی خارج نشود کفاره بر فرد لازم نیست. و در هر دو حالت باید روزه را تا پایان روز ادامه دهد و شکستن روزه آن روز جایز نیست.
اگر فردی بر حرام بودن و مبطل بودن خودارضایی در روزه داری آگاهی داشت، قضا و کفاره بر او واجب است.
و اگر نمی دانست روزه باطل می شود ، اما گناهی بر او نیست و کفاره را بنابر احتیاط واجب باید بپردازد.
اگر فردی فراموش کرد که روزه است و وارد رابطه جنسی شد،به محضآن که به یاد آورد، باید فورا از رابطه جنسی خارج شود.در اینصورت روزه اش باطل نمیشود و در غیر اینصورت روزه وی باطل است.
احتلام در خواب بخصوص در نوجوانان امری طبیعیست و اگر فرد روزه داری در خواب محتلم شود روزه اش باطل نیست و کفاره ندارد چرا که حکم خودارضایی نخواهد داشت.
همچنین اگر فردی در حین احتلام از خواب بیدار شد لازم نیست که از خروج مایع منی جلوگیری کند چرا که این امر سهوی است و کفاره ندارد.
چنانچه شخصی قبل از اذان صبح یا بعد از اذان صبح به خواب برود و در خواب محتلم شود، جنابت به روزه او صدمه نمیزند و میتواند روزه اش را ادامه دهد اما واجب است که قبل از نماز صبحش غسل کند.
از طرفی اگر فردی بعد از نماز صبح در خواب جنب شود نیز روزه اش صحیح خواهد بود اما واجب است که برای نماز ظهر غسل نماید.
در پایان اشاره میکنیم که در صورت انزال، هم وضو و هم روزه باطل میشود و غسل جنب بر فرد واجب میگردد.
در بانوانی که دوره ی خونریزی ماهیانه شان تمام شده است،چنانکه غسلِ حیض انجام دهند، حکمِ غسلِ جنابت را نیز دارد و از گردن وی ساقط میشود.
همچنین طبق نظر بسیاری از مراجع چنانچه فرد به سبب ناآگاهی از حرام بودنِ استمناء، بددنِ غسل جنابت روزه گرفته است، تتها یک غسل جنابت کافی است و باید تمام نمازها و روزه هایی که در حال جنابت خوانده است را قضا نماید و حتی اگر مبزان دقیق را نمیداند، باید فکر کند و هر چقدر که یقین میداند قضا نماید
